De hoogte in!

Hallootjes vanuit Chili deze keer!

Maar voordat we bij Chili uitkomen zullen we eerst nog de avonturen van Peru vertellen. Na de Oase van Huacachina hebben we namelijk een bus gepakt naar Nazca, want ook de Nazca lijnen kunnen niet in het rijtje ontbreken. In de middag hadden we wat informatie over de lijnen gekregen en stond het vliegtuigje voor ons klaar. Vanuit de lucht konden we alle figuren die de inca's vroeger hadden gemaakt zien. Het enige nadeel wat dat het vliegtuigje deze figuren aanwees door er met de vleugels naar te wijzen. Hierdoor zwaaide het vliegtuigje steeds van links naar rechts en kwamen we beide enigszins misselijk weer met beide voeten op de grond. Heel fijn, wanneer je die nacht nog een busreis van 10uur in de planning hebt, we blijven namelijk niet in Nasca (of Nazca, geen idee), we gaan direct door naar Arequipa!

Lichtelijk gebroken en vermoeid kwamen we de volgende ochtend in Arequipa aan. We lieten ons vanuit de busterminal naar het centrum brengen en vonden een mooi hostel heel dicht bij Plaza de Armas, dus direct in het centrum. Tijdens het ontbijt keken we uit over het centrale plein van deze mooie stad. Wat is het hier rustig vergeleken met Ica en vooral Lima. We bekeken de kathedraal, maar vooral ook het klooster is erg mooi en groot.

In Nazca hadden we al een tocht naar Colca Canyon geregeld voor de volgende dag, dus we deden het rustig aan. Blijkbaar was dit alleen nog niet genoeg, want tijdens het avondeten voelde Daan zich ineens niet goed en viel flauw. De mensen van het restaurant waar we zaten hielpen direct. Het was waarschijnlijk een combinatie van vermoeidheid, wat alcohol en zwaar eten waardoor de hoogteziekte ineens toesloeg. Met een beetje coca thee was het zo weer opgelost maar we de tour naar Colca Canyon hadden we maar even uitgesteld. Arequipa ligt op zo'n 2300m, maar tijdens de tour zullen we een punt van 4900m bereiken en slapen op zo'n 3400m. Daar hadden we nog wel een dagje vol coca thee, coca snoepjes en rust voor nodig.

De eerste dag van de tour zouden we dat hoogte punt van 4900m bereiken, en al kauwende op coca blaadjes, zabbelend op coca snoepjes en na liters (misschien een beetje overdreven) coca thee waren wij er klaar voor. Hier op 4900 meter wordt je omringd door vulkanen, de ene nog hoger dan de ander. Rond het middaguur kwamen we in Chivay aan om daarna door te reizen naar de termaalbaden. Dat is echt een mooi stukje land daar. De inca's hadden terrassen gemaakt om landbouw mogelijk te maken en die terrassen zijn nog grotendeels intact en in gebruik. Om bij de termaalbaden te komen moesten twee aan twee over een touwbrug heen. De baden waren heet en het uitzicht was prachtig. In de avond waren we weer terug in Chivay en aten we onder het genot van een optreden van bewoners van het dorp. Geheel in stijl uiteraard.

Dag twee van deze tour stond in teken van de Cruz del Condor, een uitkijkpunt over de Colca Canyon waar veel condors te zien waren. Ook dit was weer een prachtig uitzicht. Op de terugweg naar Chivay stopte we nog in het dorpje Maca die door een aardbeving grotendeels verwoest was en zelfs een deel naar beneden in gezakt. Het volk van Maca is echter niet van hun plek te krijgen en heel het dorp weer herbouwd. Na wat lunch in Chivay was het tijd om weer naar Arequipa te gaan. Met een rotvaart ging de bus via niet al te brede bergpaden (met de opties ravijn of stenen bergwand) weer terug. Later kwamen we erachter dat deze haast blijkbaar nodig was aangezien een andere tournees problemen had met de motor en in de buurt van Arequipa niet verder de berg op kwam. We moesten dus even ruilen van bus. Deze Colca Canyon tour was zeer geslaagd, van hoogteziekte hadden we geen last meer.

Na nog een dagje Arequipa sloten we dit stukje Peru af met een diner van Cavia, een lekkernij waar deze stad bekend om staat. Al was het nu niet iets wat we vaker zouden eten. Cavia's zijn niet zo dik hier, dus het bestond vooral uit botjes. Tijd voor iets nieuws dus, tijd voor Chili.

's Ochtends vroeg pakken we de bus naar Tacna, wat ligt in het zuidelijke puntje van Peru, om daar met de taxi de grens van Chili te passeren en de stad Arica te bereiken. Arica is een surf en strand stadje, waar wij vooral genoten hebben van het strand en ook een beetje van de zee (al vond Marjolein het alsnog koud). We verbleven in leuke hostels (moesten een keertje switchen vanwege een vakantie van de ene hostel-eigenaar), en vierde zelfs een verjaardag mee van Franklin (de eigenaar van het tweede hostel). We hebben hier vooral gechilled en van de Pisco Sour genoten.

Met de nachtbus gingen van Arica naar San Pedro de Atacama. San Pedro ligt weer wat op hoogte, 2500m., dus hier wilde we eerst weer even wennen voordat we naar Bolivia zouden doorreizen. San Pedro is echt een toeristen dorpje. Het ziet erg prachtig uit, gelegen in de woestijn, maar bestaat vooral uit restaurantjes, souvenierwinkeltjes en touroperators.

De omgeving van San Pedro biedt dan ook veel om te bekijken. Na een dagje rust na aankomst hebben we een dagje gefietst naar Laguna Cejar, een zoutwater meer. Zo zout, dat je er kon drijven zoals in de Dode Zee. Niet dat we dat geprobeerd hadden want het water was echt steenkoud, en toen ik (Daan) tot m'n middel in het water stond stak er ook nog een flinke wind op.. Niet echt een aanrader dus. Vanaf San Pedro is het ongeveer 20 km naar dit meer, en dus ook een even lange rit terug. De wind die opstak toen we bij het meer waren is niet meer gaan liggen gedurende de hele terug rit, en alsie nou op z'n minst een beetje in de rug zou zijn.. Het was dus flink werken om weer terug bij het dorp te komen, en al stond er nog een ritje gepland hebben we de fietsen direct terug naar de verhuurder gebracht.

De derde dag in San Pedro staat in het teken van een rondrit: naar de Tatio geisers dit keer. Super goed idee, met enkele kanttekeningen. Het is ongeveer anderhalf uur rijden om bij deze heet-water-fonteinen te komen, en omdat ze blijkbaar geen rekening met toerisme kunnen houden zijn de geisers rond zonsopgang het meest actief. Al met al houdt dit in dat Marjolein en Daan rond een uur of vier in de ochtend al koukleumend staan de te wachten op de bus. Je moet er wat voor over hebben..

Rond zeven uur komen we uiteindelijk bij de geisers aan. Het is er ijs- en ijskoud! Een graadje of min 15 was ons voorspeld, en dat is te voelen! Ondanks onze uitstekende voorbereiding (we hebben mutsen gekocht) is het behoorlijk koukleumen tot de zo'n een keertje op komt. Dat neemt niet weg dat de geisers weer een ervaring op zich zijn. Het hele plateau ruikt naar rotte eieren (van zwavel en andere mineralen in de geisers), maar tussen de pruttelende, borrelende en water-spuitende putten zijn allerlei rare kleuren in de stenen te zien. Iets verderop is ook een bad, met water uit de geisers, met temperaturen van een graad of 35. Aangezien het daarbuiten toch nog steeds vriest, besluiten we dat het misschien niet verstandig is om hier het bad in te gaan..

Na een sanitaire stop gaat de trip verder door het wonderbaarlijke landschap hier. Hoewel de complete omgeving wordt gelabeld als 'woestijn', ga je van geisers naar bevroren riviertjes en meertjes, naar steppes en cactusvelden, om uiteindelijk in de zoutvlaktes uit te komen. Ook is er zat leven te zien onderweg, niks zoals de woestijn in Peru: het zit hier vol met vogels, lama's, alpaca's, pecunia's (de laatste drie zijn van hetzelfde soort, maar in verschillende formaten), en konijnen die springen als kangoeroes en nog iets aparts doen (maar dat zijn we vergeten). Uiteindelijk komen we uit in een dalletje waar een stroompje doorheen loopt. Het dal staat vol met varens, aan weerskanten ingesloten door rotsige heuvels, die dan weer vol cactussen staan. Dit is de laatste stop van deze tour, maar wederom, wat een ervaring en wat een uitzicht!

Dit is weer een overzicht van onze avonturen tot nu toe. Maar niet getreurd, een nieuwe onderneming staat weer voor de deur! Morgen vertrekken we namelijk naar Bolivia. We pakken een tour over de zoutvlaktes van Uyuni van drie dagen. Daarna reizen we verder naar Potosi en Sucre, waar we weer flink wat activiteiten gaan ondernemen. Tegen die tijd is er ook weer zat te vertellen, dus kunnen jullie ook weer een nieuw verslag tegemoet zien. Tot dan!

Marjolein en Daan